Statystyki

  • Odwiedziło nas: 1550242
  • Do końca roku: 228 dni
  • Do wakacji: 35 dni

Kalendarium

Piątek, 2024-05-17

Imieniny: Brunony, Sławomira

Dziesięć zasad pozytywnego wychowania

ZASADA PIERWSZA

 

UNIKANIE WPAJANIA BŁĘDNYCH PRZEKONAŃ, ŻE: "WE WSZYSTKIM MUSZĘ BYĆ DOBRY" 

Rodzicu: 
Poparcie dla wysiłków dziecka, a nie dla stopnia jego osiągnięć, zwiększy samoocenę i motywację do podejmowania wysiłków
w przyszłości. Zachęcaj dziecko do tego, by starało się jak najbardziej, a sukces oceniaj na podstawie tego, jak mocno się starało. 


 "ZNACZĘ TYLE, CO MOJE OSIĄGNIĘCIA"
Rodzicu: 
Upewniaj się, że twoja aprobata lub dezaprobata dla określonych zachowań dziecka nie jest tożsama dla niego z miłością lub jej brakiem. Dokonuj oceny zachowań a nie ludzi.  Dzieci, które są otaczane przez rodziców bezwarunkową miłością, czują się bezpieczniej i ich samoocena jest wyższa. Stają się bardziej pewne własnej wartości i częściej zaczynają polegać na swoich wewnętrznych możliwościach.



 

"WSZYSCY MUSZĄ MNIE LUBIĆ" 
Rodzicu: 
Uświadom dzieciom, że nie da się uniknąć konfliktów oraz, że chociaż należy wysłuchać odmiennych punktów widzenia, równocześnie trzeba obstawać przy swoim, jeśli jest się przekonanym o swojej racji. 


 "POPEŁNIANIE BŁĘDÓW LUB PROSZENIE O POMOC JEST ZŁE" 

 Rodzicu: 
Uprzedź dziecko, że wykonując różnorodne zadania należy się spodziewać błędów i na nich się uczyć, przygotowuj dziecko do tego jak radzić sobie z rozczarowaniami
i niepowodzeniami, zaakceptować własną omylność
i czerpać z niej korzyści. Naucz dziecko prosić o pomoc, gdy tego potrzebuje. Umiejętność tę rozwijasz
w dziecku, gdy utrzymujesz wspierającą i pomocną atmosferę w domu 

 

 

ZASADA DRUGA

 

NAUCZ SIĘ DOSTRZEGAĆ POZYTYWNE ZACHOWANIA SWOJEGO DZIECKA
I NAGRADZAĆ JE UWAGĄ, POCHWAŁĄ


Rodzicu:

  • Wszystkie dzieci wymagają czasu i uwagi.
  • Nagradzaj dzieci swoją uwagą za dobre zachowania, a nie za złe.
  • Nagradzaj konkretne zachowania; nie stosuj pochwał ogólnych.
  • Próbuj "wyłapać" dobre zachowanie dziecka i je nagradzaj.
  • Chwal każdy mały kroczek dziecka ku pożądanemu zachowaniu.
  • Czasem trzeba nagradzać brak złego zachowania.

ZASADA TRZECIA

 

"NEGATYWNE UCZUCIA SĄ ZŁE"



Rodzicu: 
Zawsze postępuj zgodnie z zasadami.

  • Daj jedno ostrzeżenie, a potem dopiero zastosuj odpowiednią karę.
  • Konsekwentne zasady są dla dzieci źródłem struktury, która zaspokaja potrzebę bezpieczeństwa, przewidywalności i kontroli.
  • Dbaj o konsekwentne wykonywanie porannych
    i wieczornych czynności.
  • Stosuj krótkie i łatwe do zastosowania kary (nie cielesne).
  • Nie wprowadzaj dyscypliny, kiedy jesteś zły.
  • Rodzice powinni tworzyć jeden front. 

 ZASADA CZWARTA

 

BĄDŹ OTWARTY I UWAŻNY
GDY ROZMAWIASZ Z DZECKIEM



Porozumiewanie się z dziećmi może mieć charakter otwarty lub zamknięty. Tylko komunikacja otwarta ma charakter konstruktywny. Aby komunikacja z dziećmi była otwarta
i skuteczna, muszą one czuć, że rodzice naprawdę wysłuchują ich z pełną i szczerą uwagą. Jeśli dzieci obawiają się, że próba nawiązania rozmowy z rodzicem wywoła z jego strony potok krytycznych uwag, po prostu zrezygnują z takiej próby.

Rodzicu:

  • Kiedy dzieci dorastają, otwarta komunikacja staje się najskuteczniejszą metodą wychowawczą.
  • Otwarta komunikacja łagodzi konflikty między rodzicem a dzieckiem.
  • Kiedy rozmawiasz z dziećmi lub nastolatkami, skupiaj na nich całą uwagę.
  • Unikaj postaw wychowawczych, które doprowadzają do komunikacji zamkniętej- rodzic autorytarny, pouczający obwiniający, bagatelizujący.
  • Słuchanie to proces aktywny.
  • Kiedy to możliwe, staraj się wsłuchiwać zarówno
    w treść wypowiedzi dziecka jak i je

ZASADA PIĄTA

 

"NIE WYRĘCZAJ DZIECKA"

 

Dążąc do bycia przewodnikiem i obrońcą dzieci, wielu rodziców wpada w pułapkę "zrobię to za ciebie". 


Rodzicu:

  • Kiedy to tylko możliwe, pozwalaj dzieciom uczyć się na logicznych konsekwencjach swojego postępowania.
  • Rozwiązywanie problemów za dzieci wywołuje ich złość i pogłębia zależność.
  • Uczenie się na własnych błędach jest niewłaściwe tylko wtedy, kiedy zagraża to bezpieczeństwu dziecka lub naruszone zostają prawa innych.
  • Pomagaj w rozwiązywaniu problemów tylko wtedy, kiedy konieczna jest twoja ingerencja. 

ZASADA SZÓSTA

 

"DBAJ O JEDNOŚĆ W RODZINIE"

Na relacje w każdej rodzinie decydujący wpływ mają rodzice. Brak równowagi sił zwykle narzuca autorytarny styl wychowania. Tworzeniu atmosfery współpracy jest spotkanie rodzinne, podczas którego członkowie rodziny omawiają bieżące kwestie, łącznie ze swoimi życzeniami, sugestiami, zmartwieniami, osiągnięciami, uczuciami i pytaniami. 
 

Rodzicu: 
Dbaj również o zachowanie właściwych proporcji między pracą zawodową czy obowiązkami domowymi a życiem rodzinnym.
Rodzicu:

  • Nastawienie "rodzice przeciwko dzieciom" wywołuje urazę i walkę.
  • Spotkania rodzinne pomagają przyjąć skuteczniejszy styl wychowania, bardziej nastawiony na współpracę.
  • Każdego dnia wygospodaruj czas na rzeczywiste bycie z rodziną. 

ZASADA SIÓDMA

 

UNIKAJ STOSOWANIA
TZW. " ŻELAZNEJ DYSCYPLINY"
I "ZASAD DLA ZASADY"

W każdej rodzinie bywają sytuacje wymagające od rodziców wprowadzenia dyscypliny. Wynikają one najczęściej
z naruszenia przyjętych w domu zasad i norm postępowania. 

Rodzicu:

  • Wprowadzaj dyscyplinę, kiedy się już nie złościsz.
    Kiedy puszczają nerwy, uczestnicy konfliktu bardziej zajmują się atakiem i obroną niż próbami znalezienia realnego rozwiązania problemu. 
  • Wyznaczaj takie kary, które możesz wyegzekwować.
    Wprowadzaj dyscyplinę, by uczyć.
     
  • Pamiętaj, że najważniejszym celem rodziców  jest  nauczenie dzieci jak być samodzielnym, odpowiedzialnym i szczęśliwym dorosłym człowiekiem. 
  • Trzeba pamiętać, że w sytuacjach kiedy pożądana jest dyscyplina, jej celem jest zmiana pewnych zachowań a nie udowadnianie, kto ma rację, a kto jej nie ma.  Pamiętaj, że bijąc dziecko niczego go nie uczysz, a już na pewno niczego dobrego.

ZASADA ÓSMA

 

"UCZ DZIECI DOBREGO ZACHOWANIA, DAJĄC IM DOBRY PRZYKŁAD, A NIE MÓWIĄC, CO MAJĄ ROBIĆ"

Rodzic w procesie wychowawczym stanowi wzór postępowania dla swojego dziecka. Dlatego też sam powinien być wzorem dobrego zachowania.

Należy być świadomym tego, że rodzice ciągle uczą dzieci - zarówno rzeczy dobrych jak i złych, zachowując się w określony sposób.  Kiedy dzieci dorastają, zaczynają poszukiwać swojej tożsamości i systemu wartości

Rodzicu:

  • Ucz dzieci odpowiedniego zachowania dając im dobry przykład własną postawą.
  • To, co rodzice robią, ma na dzieci większy wpływ niż to, co mówią.
  • Rodzice mogą wpływać zarówno na pozytywne jak i negatywne zachowanie swoich dzieci.
  • Dzieci i nastolatki mogą ulegać wpływom rówieśników i mediów, ale najczęściej przyjmują wartości i postawy przekazywane przez rodziców. 

ZASADA DZIEWIĄTA

 

NIE IGNORUJ SZCZEGÓLNYCH POTRZEB I TRUDNOŚCI DZIECKA


Rodzicu: 

  • Wiele dzieci przejawia zachowania i nastroje, które mogą się wydawać dziwne, ale w rzeczywistości są normalne i mijają.
  • U niektórych dzieci występują objawy zaburzeń wymagające interwencji specjalistów z dziedziny zdrowia psychicznego, lekarzy i/lub nauczycieli. Nie bój się poszukać pomocy dla swego dziecka.
  • Powinieneś zaniepokoić się zachowaniem sprawiającym problemy, jeśli utrzymuje się ono przez dłuższy czas, jest bardzo nasilone lub przeszkadza dziecku w codziennym funkcjonowaniu.

Niektóre zaburzenia, które wymagają pomocy specjalisty to:

  • zespół nadpobudliwości psychoruchowej
    z deficytem uwagi (ADHD)
  • trudności w uczeniu się
  • depresja dziecięca
  • nerwica lękowa
  • fobie.

 

ZASADA DZIESIĄTA

 

NIE HAMUJ NATURALNEJ RADOŚCI ŻYCIA I CIEKAWOŚCI ŚWIATA

Dziecko "smakuje życie" w sposób bezpośredni
i spontaniczny. Rzadko myśli o tym, co stało się miesiąc temu lub co wydarzy się za tydzień. Każdego dnia poznaje świat poprzez obraz, dźwięk, dotyk, zapach
i wyobraźnię. Jego świat jest pełen magii, cudów
i silnego poczucia, że wszystko jest możliwe.

Rodzicu: 
Ucząc dzieci samodzielności i odpowiedzialności, pielęgnuj ich naturalną ciekawość świata i radość, jaką wnoszą w życie. Najlepiej nauczyć je doceniać wartość tej umiejętności poprzez uczestnictwo we wspólnej zabawie i obowiązkach. Cała sztuka polega na ty aby rodzice mieli pełną świadomość bycia
z dzieckiem tu i teraz.

Oznacza to odnajdywanie radości w codziennych, małych rzeczach, we wszystkim co nas spotyka. Nawet nudne zadania lub codzienne obowiązki mogą stać się okazją do zabawy i ekscytujących przeżyć. Nauczenie dzieci czerpania radości z każdego dnia pomaga uodpornić je na niezliczoną liczbę potencjalnych problemów w przyszłości.